Gedachten bij de lezingen van de online viering van 17 mei 2020
Jesaja 41,17-20
1 Petrus 3,8-18 Johannes 16,16-24
De mate waarin er sprake kan zijn van versoepeling of juist terugdraaien van maatregelen hangt af van cijfers die het RIVM bekend maakt. Ook in andere landen doet men dat zo. Op welke cijfers men zich richt verschilt echter. Zo wordt er in Nederland minder dan in andere landen, zoals in Engeland en Duitsland uitgegaan van het zogeheten r-cijfer dat aangeeft hoeveel 1 persoon gemiddeld een ander persoon besmet met het coronavirus. Dat cijfer is namelijk gebaseerd op gegevens die te grillig zijn om als basis te dienen voor consistent beleid. Dat is jammer. Want heel de samenleving vraagt niet om prognoses of scenario’s of modellen voor de toekomst, maar om zekerheid. Liefst weten we wanneer we allen weer onbeperkt elkaar kunnen naderen, samen kunnen zingen.
Zonder fysiek te kunnen samenkomen is het lastig om allen in het doen van mededogen en broederliefde ‘eensgezind’ te zijn, zoals Petrus ons voorhoudt in zijn eerste brief die zondag wordt gelezen (1 Pe 3,8). Of om allen ‘eenparig’ ter harte te nemen en te begrijpen dat de Heer armen en misdeelden niet verlaat (Jes.41,20). Juist dat willen begrijpen is lastig. Zoals ook sommigen van de discipelen van Jezus ervaren als zij tegen hem zeggen ‘wij begrijpen niet wat u bedoelt’ (Jo.16,18).
De wens om te kunnen begrijpen wat er zich afspeelt in onze wereld, aan welke krachten ons leven onderhevig is, houdt ons in de greep. De kerk is belangrijk om te wijzen op de juiste wegen om te kunnen begrijpen. Wie zich richt op de lezingen zal het begrijpen. Je hoeft dan niet in een existentiële crisis te geraken of in complete mismoedigheid te verzinken, doelloos en vergeefs de dagen te slijten, of te verzuchten dat het zo niet meer hoeft. Een van die wegen wijst ons de lezing uit Jesaja. Daar begrijpen de mensen niet dat de armen en misdeelden door God niet worden verlaten. Om hun te doen begrijpen maakt God van de woestijn een waterplas. Hij zegt ‘Ik zal op kale hoogten rivieren openleggen, waterwellen onderin kloven; ik maak de woestijn tot een meer vol water, het droogste land vol weteringen.’ (Jes.41,18 vertaling Naardens Bijbel). Wat God doet is meer dan ‘lichtpuntjes’ geven in deze coronatijd, zoals sommige websites doen. Terwijl de media in deze tijd berichten dat deze crisis zoals eerder het meest nadelig uitwerkt voor wie het niet breed heeft, geven de lezingen het bericht dat God hen niet verlaat, en aan hun zijde staat. Met ene verwijzing naar de titel van het onlangs verschenen boek van Mattijs Ploeger: het meeste hebben we aan ‘geloof dat probeert te begrijpen’. (Mattijs Ploeger, Geloof dat probeert te begrijpen. Bijdragen tot een oud-katholieke theologische benadering. Publicatieserie St.Oud.Kath.Seminiarie afl.63. Amersfoort/Sliedrecht 2020)
Pastoor Henk Schoon