Voordat Jezus zijn laatste Pesachmaaltijd met zijn leerlingen vierde, waste hij hun voeten (Johannes 13, 1-15). Daaruit is in de vroege kerk het ritueel van de voetwassing ontstaan, die plaatsvindt in de viering van Witte Donderdag. We willen dit gebruik weer een plaats geven in onze viering van Witte Donderdag (17 april om 20:00 uur).
De voetwassing is een sacramentele herinnering aan het gebod van de naastenliefde, zoals Jezus dat op deze avond geeft. Na de preek kunnen aanwezigen naar voren komen, op de voorste rij plaatsnemen en schoen(en) en sok(ken) uitdoen. De priester knielt dan neer, giet wat (lauw/warm) water over de voet(en) en droogt die met een doek. De acolieten/misdienaars reiken schoon water en schone doeken aan. Tijdens de voetwassing zingen we een lied dat hierbij past: Ubi Caritas.
De voetwassing is spannend voor iedereen (ook voor de priester). Een palmtak uitgereikt krijgen (voor de processie op Palmpasen) vinden de meeste mensen niet zo spannend. Een askruisje op je voorhoofd ontvangen (op Aswoensdag) is al wat spannender. Maar je schoen(en) en sok(ken) uitdoen en je voeten laten wassen vind je misschien wel eng of ongemakkelijk.
Toch kan ook dit ritueel ons geloof en onze liefde versterken. Net als bij een palmtak of een askruisje is de voetwassing iets dat je ontvangt. Je hoeft je zeker niet te schamen als je eraan wilt deelnemen, dus maak je niet druk over wat anderen van je (zouden) vinden.
Overweeg komende tijd of je tijdens de viering van Witte Donderdag de voetwassing ontvangen wilt. Lees het evangelie van die viering (Johannes 13, 1-15). Wat roept het verhaal bij je op? Beeld je in dat je tijdens de viering de voetwassing zou ontvangen: Wat doet je ernaar verlangen? Wat weerhoudt je en waarom? Wat zou de waarde kunnen zijn voor jouw geloof?